قبل از هرچيز بايد بهت خوشامد بگم که بعد از مدتها بازم با يه ردپاي جديد اومدي. دنياي مجازي خوبيش اينه که اسمش روشه، يعني مجازيه. الان ديگه تو دنياي واقعي نميشه به کسي اعتماد کرد، چه برسه به دنياي مجازي که به قول خودت هزار جور نقاب رو آدماست. ولي هيچي تو دنيا چه از نوع واقعيش چه مجازيش مطلق نيست و ميشه به پيدا کردن کسي که نقاب رو صورتش نداره اميدوار بود. دوست اونيه که رسم دوستي را بلد باشه، ديگه واقعي و مجازيش مهم نيست. فکر کنم خيلي از اين دوتا دنياي شکايت کردم ولي با همه ناامني هايي که تو اين دنياي مجازي و دنياي واقعي خودمون هست بايد بگم خدا منو خيلي دوست داشته که يه دوست خوب مجازي بهم هديه داده که از هر دوست واقعي بهتره.